Alina Rossman
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
nowotwór |
.JPG)
Alina Bronisława Rossman (ur. 26 grudnia 1905 w Warszawie, zm. 13 lutego 1948 tamże) – członek tajnej Organizacji Polskiej, przywódczyni konspiracyjnej organizacji Wiara i Wola, ps. "Maria".
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Była córką Cezarego Łukaszewicza (1864-1939, inżynier, pracownik Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych) i Aliny Leontyny z domu Kaznowska. Miała brata Cezarego. W 1927 wyszła za mąż za adwokata Henryka Rossmana, działacza Obozu Wielkiej Polski i przyszłego współzałożyciela Obozu Narodowo-Radykalnego. W 1928 urodziła córkę Alinę Helenę (zamężna Cybulska, zmarła 7 grudnia 2020[1]), a w 1933 syna Krzysztofa (zmarł 31 marca 2011[2], w 1951 został skazany za działalność antypaństwową na 3 lata więzienia - założył z kolegami w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego Klub Wykolejeńców[3])[4][5].
Wykształcenie i praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Uczęszczała do Gimnazjum Anny Jakubowskiej w Warszawie, w którym w 1923 zdała maturę. Następnie zaczęła pracować, udzielała korepetycji, w 1924 ukończyła kurs maszynopisania i stenografii. Władała biegle językiem francuskim i niemieckim. Po śmierci męża w 1937 podjęła pracę w sekretariacie głównego pisma ONR "ABC". W tym czasie została członkiem sekcji kobiecej Organizacji Polskiej, będącej tajną nadbudową polityczną ONR[4][5].
II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]
W czasie okupacji niemieckiej w 1940 r. utworzyła kobiecą organizację Orzeł Biały (przemianowaną w 1941 r. na „Wiarą i Wolą“[6]), która podlegała Grupie "Szańca", czyli konspiracyjnej kontynuacji ONR. Współorganizowała jej okręgi: warszawski, kielecki, lubelski, częstochowski i lwowski, którego jednak ostatecznie nie udało się uruchomić[4].
Okres powojenny i represje[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu wojny pozostała w konspiracji. Od sierpnia 1945 współpracowała z ostatnim Komendantem Głównym Narodowych Sił Zbrojnych. 19 marca 1947 została aresztowana przez UB. W połowie czerwca tego roku ciężko zachorowała (nowotwór). 8 września z tego względu uchylono jej areszt tymczasowy i przewieziono do Szpitala Wolskiego, gdzie stale przebywała pod strażą funkcjonariuszy UB. 13 lutego 1948 zmarła[7][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gazeta.pl - Polska i świat - wiadomości | informacje | wydarzenia [online], www.gazeta.pl [dostęp 2021-08-08] (pol.).
- ↑ Gazeta.pl - Polska i świat - wiadomości | informacje | wydarzenia [online], www.gazeta.pl [dostęp 2021-08-08] (pol.).
- ↑ K. Jóźwik, Alina Bronisława Rossmann (1905-1948), [w:] Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego, red. K. Kawęcki, t. 1, Warszawa 2020, s. 271.
- ↑ a b c J. Mysiakowska-Muszyńska, Alina Rossmanowa [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939-1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2010, s. 266.
- ↑ a b K. Jóźwik, Alina Bronisława Rossmann (1905-1948), [w:] Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego, red. K. Kawęcki, t. 1, Warszawa 2020, s. 269.
- ↑ Wojciech Jerzy Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa: IPN, 2011, s. 251, ISBN 978-83-7629-283-0, OCLC 803650487.
- ↑ J. Mysiakowska-Muszyńska, Alina Rossmanowa [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939-1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2010, s. 266-267.
- ↑ K. Jóźwik, Alina Bronisława Rossmann (1905-1948), [w:] Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego, red. K. Kawęcki, t. 1, Warszawa 2020, s. 270-271.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Mysiakowska-Muszyńska, Alina Rossmanowa [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939-1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2010, s. 266-267. ISBN 978-83-7629-207-6